%0 Journal Article %T بررسی رمان شازده‌احتجاب براساس نظریه آلوده‌انگاری کریستوا %J نقد و نظریه ادبی %I دانشگاه گیلان %Z 2476-7387 %A صادقی نقدعلی علیا, فاطمه %A بهادری, رقیه %D 2022 %\ 05/22/2022 %V 7 %N 1 %P 79-101 %! بررسی رمان شازده‌احتجاب براساس نظریه آلوده‌انگاری کریستوا %K آلوده‌انگاری %K امر نشانه‌ای %K امر نمادین %K سوژه %K شازده‌احتجاب %K ژولیا کریستوا %R 10.22124/naqd.2022.21300.2316 %X ژولیا کریستوا ازجمله نظریه‌پردازانی است که با طرح نظریات متنوعی در حوزه‌هایی چون نقد ادبی، فمیسنیم و روان‌کاوی سعی کرده‌است میان ادبیات و روان‌کاوی پیوند نزدیکی برقرار سازد. او با طرح مفاهیمی چون سوژه سخن‌گو، امر نشانه‌ای و امر نمادین در پی آن است تا ارتباط زبان و سوژه را در فرایندی دیالکتیکی و پویا بررسی کند و در این مسیر، با نظریه آلوده‌انگاری سعی دارد ارتباط میان روان‌کاوی و زبان را روشن سازد. آلوده‌انگاری فرایندی است که طی آن سوژه زبانی با ورود به حوزه نمادین هرآن‌چیزی که مرزهای سوبژکیتویته‌اش را تهدید کند، دیگری پنداشته و سعی در طرد، نفی و واپس‌زنی آن دارد. در این پژوهش به خوانش رمان شازده‌احتجابِ هوشنگ گلشیری برپایه نظریه کریستوا می­پردازیم. در این خوانشِ رمان با دردها و زخم‌ها و پلیدی‌های روح شازده‌احتجاب رویارو می‌شویم. او پس از تلاشی بیهوده برای بری کردن خود از هرآنچه آلوده می‌انگارد و پیوستن به پاکی و خلوص، خسته از بازسازی گذشته و رسیدن به فردیت مطلوب، از کنکاش در زوایای ذهنش دست برمی‌دارد و تسلیم مرگ می‌شود. نظریه آلوده‌انگاری در قالب ادبیات، متن را به‌مثابه دال برتر آلوده‌انگاری قلمداد می‌کند؛ این فرایند در ادبیات به شیوه‌های مختلفی ازجمله انکار و طرد مادر، نفی رابطه مادر-فرزندی، احساس جدال همیشگی با امر آلوده، تلاش برای دفاع از حریم سوبژکتیویته و ظهور واژگان و اصطلاحات ناخوشایند نشان داده می‌شود و متن را به جایگاهی برای نشان‌دادن ناخودآگاهی و تاریکی‌های روح و هرآنچه سایه‌ای از آن ترس و وحشت را به درون سوژه فرومی‌ریزد، تبدیل می‌کند تا فرد به والایش و تطهیر برسد. %U https://naqd.guilan.ac.ir/article_5492_5084dcf85077280e4be21607521215b5.pdf